شور شرجی

اندوهی دلگیر میشود خشم
آنجا که خستگی در گلوگاه فریاد بغض میکند
چقدر دوری تنهاترین ستاره من در غربت بی انتهای شب
چقدر تنهائی زیباترین پرنده من در امتناع تلخ قفس
چقدر زیبائی رساترین ترانه من در بهت سکوت تماشا
خشمی خروشان میشود اندوه
... آنجا که التهاب عمیق نوازش طرد میشود